update

Kemey Hardirkum (Goede morgen)
Kemey Alokhum? (Hoe gaat het met jullie?) Vandaag is het Senbet asertew hamushte Megabit ( zondag 15-7-‘05) en is het weer tijd voor een nieuw verhaal over onze week hier.
Voor degene die het leuk vinden, zullen we een paar nieuwe woordjes leren. De spelling zal alleen niet helemaal kloppen, want mijn woordenboekje is van het Tigrinya in Eritrea en niet van dat in Ethiopia! (De uitspraak is gelukkig hetzelfde)
Senuy (maandag)
Dit was de eerste stagedag voor de studenten verpleegkunde en we zijn samen met de office bus naar het ziekenhuis gegaan! Het was een goede dag op stage met veel patiënten. ’s Ochtends hebben we een hele mooie stuit bevalling gezien die gelukkig heel vlot geboren werd (bijna op de waiting room in plaats van de delivery room). Daarna kwam een doorgestuurde parturiënte (bevallende vrouw). Het Ayder ziekenhuis is namelijk een Referral ziekenhuis waar alle moeilijk situaties van de health care centers en perifere ziekenhuizen naartoe worden doorgestuurd. Daarom zien we er ook meer complicaties. De volgende bevalling was namelijk van een overleden kindje. Dit was moeilijk om te zien, het kind was namelijk voldragen en was nog niet lang daarvoor overleden.
We hadden afgesproken met de verpleegkunde studenten om samen wat te gaan eten dus we hebben 1 bevalling gemist. Toen we terug op de afdeling waren na de lunch waren we nog net op tijd voor een andere bevalling en hadden we dus veel kunnen doen en kunnen leren.
’s Avonds gingen we koken op ons nieuwe kookplaatje, maar omdat de stroom niet meewerkt als we teveel dingen tegelijk aan hebben staan was het een candlelight diner geworden.
Selus (dinsdag)
Dit was een hele rustige dag op de dienst. Dat zie je in de verloskunde trouwens vaak, op een moment is het heel druk en daarna weer rustig! Dit was voor ons een mooi kans om de gyn/obs emergency ward te bekijken. Alle vrouwen die namelijk waren opgenomen op de labour ward komen langs de spoed binnen en als alles normaal verloopt bevallen ze daar ook op een speciaal kamertje.
’s Middags hebben we gepicknickt in de schaduw in de tuin van het ziekenhuis, we hadden brood meegenomen en fruit.
Je kunt je bijna niet voorstellen dat je zo dicht bij het ziekenhuis zo rustig kunt zitten om te eten. Een lekker windje, de vogeltje die fluiten en uitzicht op de bergen…
’s Avonds zijn we nog gaan eten in een pizza restaurant en dat smaakte erg lekker!
Rebu‹ (woensdag)
Vandaag waren we extra vroeg naar het ziekenhuis gegaan om de morning session bij de wonen. Deze start namelijk om 8u (en dan bedoel we ook exact 8u!). Voor ons is het soms moeilijk om te begrijpen dat de Ethiopiërs hier zo punctueel mee zijn! Tijdens de morning session wordt door de interns aan de seniors verteld welke bevallingen en geweest zijn en wie er zijn opgenomen. Meestal kan je hier niet veel van verstaan! Alle parameters (bloeddruk, temperatuur, toestand van de baarmoeder, van de moeder, van het kind) worden in een zeer hoog tempo in het (soms onverstaanbare) Engels voorgelezen. De gedacht hierachter is dat als niemand het verstaat er ook niemand moeilijk vragen over kan stellen :P
Vandaag hadden we geluk en konden we het meeste verstaan :D (zou ons Engels soms ook aan het verbeteren zijn?)
Ondertussen was er een bevalling geweest op de waiting room en konden we de eerste opvang van het kind doen.
Toen gebeurde er iets wat Evelien en ik nooit van ons leven verwacht hadden te zien om een Ethiopische dienst! Ze begonnen met 10 man op te ruimen! Alle papieren netjes uitgezocht per soort. Alle medicatie bij elkaar, alles poetsen en netjes in de kasten. Wij waren helemaal in ons element en hebben structuur aan kunnen brengen.
De verpleegkunde studenten waren ’s middags terug gegaan naar ons guesthouse om toe te kijken hoe ons wc-probleem werd opgelost. We hadden namelijk te maken met een ernstige verstopping van onze riolering. Gelukkig kregen we goede hulp van alle kanten en toen Evelien en ik terug kwamen van stage was alles opgelost(en schoon gemaakt).
’s Avonds hebben we een lekker soepje gekookt en nog proberen pudding te maken (dat was geeeeen succes, we hadden namelijk geen melk alleen melkpoeder!).

Hamus (donderdag)
Ook vandaag hebben we de afdeling een schoonmaak beurt gegeven en er waren rounds. Dit was voor ons een prima gelegenheid om te weten te komen hoe de prenatale onderzoeken (zwangerschapscontroles) hier werken en ook hier werd onze theorie grondig getest! De senior was vooral geïnteresseerd wat de verschillen waren tussen Ethiopië en België+Nederland.
’s Middags was het weer emergency ward omdat de labour ward uitgestorven was en na stage wilden we nog even boodschappen gaan doen. We hadden namelijk nog altijd geen suiker en eieren kunnen vinden en onze Italiaanse vriend ging ons hiermee helpen. Er was op dit moment een tekort aan suiker dus uiteindelijk kregen we wat van zijn voorraad. (Hij woont schuin tegenover ons)
Ons Ethiopische vriend Kalayu vertrouwde onze Italiaan blijkbaar niet, want toen we weer op de straat kwamen, stond hij daar op ons te wachten! Echt fijn dat onze vrienden zo zorgzaam zijn!
’s Avonds zijn we (op aanraden van onze Italiaan) naar de beste pizzatent in Mekelle gegaan en de pizza’s smaakte heeeeeeerlijk.

‹Arbi (vrijdag)
Vandaag was alweer de laatste stagedag in het Ayder Referral Hospital en dat vond iedereen jammer. Kalayu en Aklil namen ons mee voor een afscheidslunch en op de dienst hielden ze een speciale koffieceremonie voor ons afscheid!
We hebben ze moeten beloven dat we terug proberen te komen naar het Ayder wanneer we de 40 bevallingen hebben gehaald!
Vandaag was ook weer een drukke stagedag met voor ieder van ons een bevalling! Dit was de eerste keer dat ik een episiotomie (knip) heb gezet. Dit is erg belangrijk om te kunnen zetten (en te kunnen hechtn!) in onze opleiding dus dat was een mooie leerkans.
’s Avonds hadden we met een paar dokters (laatste jaars studenten geneeskunde) afgesproken om wat te gaan drinken rond 22u.
Om half 9 kregen we al telefoon waar we waren van ‘the midwayf students’. Zij hadden bereikbaarheidsdienst, maar wilden toch graag komen. Wij al helemaal in de stress, omdat we nog aan het eten waren en ons huis nog moesten opruimen!
Voordat we het doorhadden was het 10uur en kregen we van de interns al een sms waar we bleven!
Niet te geloven, als je met een Ethiopiër afspreekt om 22u bedoelt deze ook echt 22u!
Helaas waren de verloskundigen studenten toen ze onderweg naar ons waren gebeld door het ziekenhuis dat er 3 vrouwen waren opgenomen en zijn ze weer omgekeerd.
Het was erg gezellig met onze dokters en vooral de verschillende dansstijlen waren leuk om te zien!
We hadden het niet te laat gemaakt, want zo’n stageweek is toch wel echt vermoeiend! Nieuwe indrukken, continu in het Engels praten en vroeg wakker worden.

Qedam (zaterdag)
Vandaag hebben we uitgeslapen tot 8u (dat is echt een kunst want ze beginnen hier al om 4u met luide stem te bidden) en daarna begonnen met onze wasjes. Dat is echt teamwork en we zijn hier al flink bedreven in. Het plan was eigenlijk om iets te gaan bezichtigen in de stad, maar we waren zo moe dat het er niet van is gekomen. Wel hebben we nog wat gewinkeld (jaja dat kunnen we hier ook!) Ik heb een nieuwe tas (ja Laura de rits heeft het nu écht begeven!) en Evelien een nieuw vestje. Het is wel zo dat de prijs 3x zo duur wordt als ze je huidskleur zien, maar omgerekend naar Euro’s is het nog te betalen. Het komt goed uit dat we in het Tigrinya kunnen tellen en zo ook kunnen onderhandelen! De mensen vinden het ook heel leuk als ze ons Tiginya horen praten (soms lachen ze ons ook wel uit om de uitspraak) en we kunnen met yegeniyeley (dankjewel) al ver komen!
’s Avonds zijn we gaan eten bij de XO (de lokale Mc Donalds) en waren we voor het donker weer thuis. Het plan was om samen een film te kijken, maar het was film kijken met ogen dicht geworden!

Senbet (zondag)
School, school, school en nog eens school. Door de week is het echt moeilijk om nog iets te doen, want na stage is het eten en dan zijn we al zo moe dat we vroeg gaan slapen.
Volgende week zijn we dus in het Mekelle Hospital, het is jammer dat we nu niet meer met Satcha en Sharon kunnen picknicken en onze vrienden in het Ayder minder zullen zien.
Dehan kun (tot ziens) en tot het volgende verslag!
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx vanuit Mekelle
p.s. Dit verslag is mede mogelijk gemaakt door mijn Tigrinya leraar, Areaya!
Wist je dat:
- De meeste Ethiopische baby’s pas na 40 dagen een naam krijgen en soms zelfs tot 2jaar(!) geen naam hebben en gewoon ‘kind’ worden genoemd
- Ethiopiërs erg stipt zijn
- We een wilde huiskat hebben
- Dat we een roedel van 10 wilde waakhonden hebben
- Dat Ethiopiërs zelf grapjes maken over huidskleur, omdat er onderling grote verschillen zijn
- Dat het heel gewoon is om iemand voor dikzat uit te maken
- De Ethiopische zon levensgevaarlijk is voor bleke mensen
- Dat hier ongeveer 50 % van de studenten verloskunde, jongens zijn!
- We Sharon en Satcha rikken leren
- Er in een cafe hier speciale stoelen+zetels zijn voor seniors en studenten