Kerst

Kerst in Uganda

Dit jaar vier ik voor het eerst kerst in het buitenland. Het is dus super raar dat het nu met kerst ongeveer 30 graden is, in plaats van een paar graden rondom het vriespunt. Hier kijkt iedereen uit naar de kerstdagen al lang voordat ze er aan komen. Uganda is een arm land, maar iedereen probeert van het weinige geld dat er is iets te sparen. Met kerst geven mensen elkaar soms cadeautjes, maar gaan voornamelijk terug naar de dorpjes waar ze oorspronkelijk vandaan komen om kerst met hun families te vieren. Jinja loopt dus voor een deel leeg en ook de geldautomaten waren deze week leeg ;)

In alle restaurantjes en ‘winkeltjes’ die je in de december maand voorbij loopt klinkt kerstmuziek. Ook zie je af en toe ergens een plastic boom staan en wat slingers hangen. Voor mij blijft het kerstgevoel uit omdat ik niet ‘even’ met mijn familie naar St Jacobus de meerdere kan lopen voor de kerst-mis en daarna thuis worstenbroodjes kan eten!
Als verrassing had Donna voor ons broodjes gehaald in de stad en hadden we een echt kerstontbijt!

Op eerste kerstdag waren we uitgenodigd om te komen eten. We wilden graag iets lekkers eten, dus zijn we eerst zelf boodschappen gaan doen!
Ons kerstmaal bestond uit spaghetti met tomatensaus, zelfgemaakte frietjes en daarnaast nog pompoen en kalkoen! Dit was dezelfde irritante kalkoen die ons eerst elke ochtend wakker maakte.
Het smaakte allemaal erg lekker en we hebben het ook erg gezellig gehad samen.

Verder zal ik ook even een up-date doen over een paar dingen waar ik jullie al eerder over heb verteld, beginnende met de tweeling.
De tweeling

De tweeling in Chat-to-me maakt het goed, ze drinken nog steeds elke dag poedermelk.
Vooral het jongetje ziet er veel beter uit! Hij is nog steeds mager, maar zijn botten zijn niet meer te tellen en hij kijkt nu ook veel helderder uit zijn ogen en lacht! Zijn zusje heeft zelfs een beetje babyvet! Zij heeft van die mooie baby handjes met kussentjes en lijkt veel op haar overleden moeder. De familie is zo zorgzaam voor deze kindjes en is zo blij met de hulp die Diede en ik ze geven. Het is mooi om te zien dat ze zo trots op deze tweeling zijn. Ze hebben hard gevochten in de eerste levensmaanden om te kunnen overleven. Er volgde een hele foto-shoot in te schattige kerstpakjes!

De mama´s

Met de tienermoeder gaat het ook goed. Het aantal is gegroeid naar 27 moeders en 8 van hen zijn babysitters. Het project begint nu ook een officiële NGO te worden. NGO staat voor Non Governmental Organisation en wij noemen dat ook wel een stichting. De naam van het project heet Mama&Me en de registratie is nu in volle gang, maar met de bureaucratie hier in Uganda kan dat nog wel even duren.
Ik kan Diede nog steeds helpen met advies over sommige zaken en bij het uitdelen van voedsel. Ook zijn er twee mama’s hoogzwanger! Daarbij doe ik tijdens de wekelijkse meetings een zwangerschapscontroles en beantwoord ik al hun vragen.

Het is super mooi om te zien dat de mama’s die de volgende dag moeten oppassen trouw om 18u aan de poort van ons huis staan voor een zakje eten voor de baby’s, die ze gaan verzorgen! Ook komen veel van de moeders trouw naar de vergadering op dinsdagavond. Daar kunnen ze zelf inbreng doen in het project en worden er ook elke week aanpassingen doorgevoerd!

Sommige kinderen zijn ziek of ondervoed en Mama&Me zorgt dan voor de nodige medicatie en hulp, zodat de kindjes door dit project ook echt kans hebben op een beter leven.
Diede heeft echt veel aspecten van dit project al goed uit gedacht vooral ook dat de moeders zelf inbreng hebben in de invulling van het project, maakt dat ze zo toegewijd zijn!
Deze week kregen alle mama’s een kerstverassing! Je kunt hier veel kopen van weinig en voor 1,5euro per persoon kregen de mama’s alle ingrediënten voor een kleine kerstmaaltijd. Er is toen ook een mooie groepsfoto gemaakt die ik jullie graag wil laten zien!

Omdat ik het project van Diede zo goed vind en ik ook zie dat elke cent van het geld goed wordt besteed heb ik besloten dat de totale opbrengst van de kaartenactie naar Mama&Me gaat!
Willen jullie nog graag kaarten kopen? Of kennen jullie nog iemand die graag kaarten wil? Dan kun je altijd even bellen naar Ermy Romijnders (0630362273) of langs gaan op Grinsel 68.

Bootje op Nijl

Samen met Donna heb ik vorig weekend een boottocht gemaakt op de witte Nijl. De witte Nijl ontspringt in het Victoria Lake en stroomt o.a. langs Bujagali. Vroeger waren hier ook watervallen te zien alleen nu is er een grote dam gebouwd en is het een meer geworden. Het was een mooie dag om te varen en het was ook heel rustgevend om even uit de stad en in de natuur te zijn.

Toen ik in Ethiopië was ben ik naar Lake Tana geweest, waaruit de blauwe Nijl ontspringt. Al dat water samen vormt dus de Nijl.

Regen

De kerstdagen waren niet alleen maar zonnig. De dagen daarvoor hadden we al een paar flinke buien gehad en op eerste kerstdag was het zelfs aan het donderen en bliksemen! Wat een beetje jammer is dat dan ook de stroom uitvalt en we altijd maar even moeten afwachten wanneer deze weer terug komt!

Werkdagen

In het ziekenhuis was het deze week vrij rustig, omdat iedereen thuis de kerstdagen wilde doorbrengen, inclusief de patiënten! Er zijn ook wel ernstige casussen geweest, die voor mij wel interessant waren om te zien.
Een van de moeders had namelijk ernstige vorm van hoge bloeddruk en had meerdere malen een eclamptisch insult(soort epileptische aanvallen na de bevalling). Ik had net verwacht dat ze het zou overleven omdat er pas na een halve dag met medicatie werd gestart en haar bloeddruk en bloedwaardes net eens werden opgevolgd. Na twee dagen zat ze echter weer vrolijk in haar bed en mocht ze net voor de kerst naar huis. Haar baby had ze nog geen naam gegeven en ze vroeg aan mij of ik een naam aan haar zoon wilde geven. Ik heb haar een paar suggesties gedaan waarvan ze er een gekozen heeft. Echt een eer om dat te mogen doen!

Ondertussen heb ik nog een bezigheid gevonden om de tijd in het ziekenhuis te doden, namelijk Luganda leren. Luganda is de lokale taal en dat is voor mij natuurlijk een uitdaging erbij!
Volgende week ga ik namelijk beginnen met zwangerschapscontroles in het ziekenhuis en het lijkt me leuk als ik de vrouwen zelf wat vragen kan stellen.

Ik weet al een aantal algemene zinnen en begroetingen, maar wil dus ook nog ´even´ wat ´ziekenhuis zinnetjes´ leren.

Haren

Deze week heb ik mijn haren laten invlechten. Het leek me wel leuk om weer even zo lang haar te hebben als voordat ik het doneerde aan stichting haarwensen.
Ik had me goed laten informeren en ging met een lunchpakketje op weg naar de kapper. Het kon namelijk wel ´even´ duren! 9,5 uur en ruim 250 vlechtjes later kon ik weer naar huis!
Als klant bij de kapper mag je op de grond op twee kussentjes gaan zitten en gaan er vervolgens 3 kapsters om je heen op een stoel zitten. Het is geen fijn gevoel wanneer ze met een nieuw vlechtje beginnen en vooral niet als ze dat met z´n drieën tegelijk doen! Het eindresultaat mag er wezen en het blijf volgens de kapsters 2 maanden zitten!

Met mijn nieuwe haar verdien ik echt mijn Afrikaanse naam. Dat is namelijk Nangobi en betekend prinses. Wel grappig dat de Ugandezen mijn nieuwe naam zo leuk vinden, dat al meer mensen me Nangobi noemen dan Elise!