Bijna naar huis!
Door: Elise Romijnders
Blijf op de hoogte en volg Elise
10 April 2015 | Oeganda, Jinja
De afgelopen weken heb ik wat minder gewerkt en daardoor ook meer tijd gehad om na te denken en te verwerken wat ik allemaal gezien en gedaan heb. Het is fijn dat ik ondertussen ook een aantal andere dokters en verloskundigen heb leren kennen die een westerse opleiding hebben gevolgd om te praten over hoe er op de langere termijn verbeteringen kunnen worden aangebracht.
Vandaag was mijn laatste werkdag en samen met een ervaren gynaecoloog heb ik letterlijk een leven kunnen redden. Een moeder kreeg na lang, heel lang wachten een keizersnede. De operatie liep zoals gepland, maar op het allerlaatste moment voordat ze weer dichtgemaakt zou worden zagen we dat er aan de achterkant een scheur in de baarmoeder was ontstaan. Dit is de plek waarom je een scheur het makkelijkste over het hoofd kunt zien en wat in veel gevallen een fatale afloop heeft!
De doktor was eerst van plan om een andere operatie eerst te doen en werkte, omdat ik hem assisteerde volgens eigen zeggen extra nauwkeurig. Het heeft zo moeten zijn dat ik juist bij deze moeder de operatie zou assisteren, want anders zou ze hoogstwaarschijnlijk zijn overleden. Tijdens de keizersnede waren haar dochtertje en zoon gezond geboren en ik ben heel blij dat ik op deze manier mijn tijd in het ziekenhuis kan afsluiten. Het leven van deze mama en haar Babirye en Kato zijn de laatste drie levens die ik door mij vrijwilligerswerk heb kunnen veranderen!
Het team op de verloskamers is zo gewend aan westerlingen die, maar voor een aantal dagen in de week of voor een korte tijd in het ziekenhuis komt werken dat ze vaak niet de moeite doen om te bedanken. Wat de verloskundigen voor mij vanmiddag deden raakte me daarom ook intens! Ze namen de tijd om samen met mij rond te tafel te zitten voor een heuse afscheidsparty!
Ze waarderen de hulp die ik hun de afgelopen 4 maanden dag in dag uit heb gegeven dus wel degelijk! Ze hadden zelfs geld bij elkaar gelegd voor een cadeautje en hadden allemaal een persoonlijk afscheidswoord voorbereid.
De laatste dagen neem ik de tijd om lekker uit te rusten en me voor te bereiden op het leven in Nederland. Ik ben ook heel trots om te vertellen dat ik dankzij deze ervaring uit ben genodigd op een sollicitatiegesprek en ik ben heel hoopvol dat ik binnenkort in Nederland als verloskundige aan de slag kan!
Tot snel
-
12 April 2015 - 09:15
Ellen:
Hoi Elise! Wat lief dat de mensen dat voor je geregeld hebben en wat een mooi verhaal weer! Een hele mooie afsluiter zo voor jou! En wat tof dat je een sollicitatiegesprek hebt!!! Maar ik heb stiekem ook wel heel blij dat je weer naar Nederland komt!!
Heel veel liefs Ellen -
12 April 2015 - 11:06
Tante Ria:
hoi Elise,
Nog even en dan ben je weer in het "koude"Nederland. Een prachtige ervaring met ups and downs, die je meebrengt.
Je hebt het super gedaan en we zijn allemaal heel erg blij als je weer hier bent.
Tot gauw
tante Ria en Family rrrrrrrrrrrrrrrr -
12 April 2015 - 14:32
Ermy Romijnders:
Lieve Elise,
Ja, bijna weer naar huis. Je zal weer moeten wennen aan onze westerse cultuur, waar alles sneller en directer gaat.
Bij thuiskomst mag je eerst onder vaders en moeders vleugels uitrusten en op adem komen.
Jouw verblijf en ervaringen in Jinja Uganda met alle verhalen erbij kunnen we dan samen een plaatsje geven in ons leventje hier. Een nieuwe uitdaging wacht.
Het leven loopt zoals het op je pad komt en zonder geluk vaart niemand wel mijn lieve kind.
Tot gauw.
Xxxxxxxxxxx groetjes Moekie
-
18 April 2015 - 15:56
Trudy:
Hallo Elise, wat zal ik je verhalen gaan missen, en wat een mooie (en ook niet mooie) ervaringen heb je opgedaan.
Heel veel geluk met je leventje weer hier in Nederland en toi toi toi aankomende dinsdag.
groetjes Trudy(collega van moekie)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley