De gasfles

Hej allemaal,

Hier weer een verslagje over onze week. We zijn op maandag begonnen in het Mekelle ziekenhuis en zijn daar heel hartelijk onthaald.
De week is heel druk geweest en is omgevlogen we zitten nu al op 1/3 van ons Ethiopisch avontuur.
We zullen jullie nog even inlichten over de toestand van onze elektriciteit. We hadden heel veel vertrouwen in onze huisbaas die voor elektricien wilde spelen, maar we waren toch niet verbaast toen er vuur uit de muur kwam!
Gelukkig zagen we het gelijk toen de draden in brand vlogen en konden we het snel uit krijgen en is ons huis dus niet afgebrand! (leven de beschermengeltjes)
Maandag zijn we samen met onze stagebegeleider naar het Mekelle Hospital gegaan en heeft hij ons aan de hoofdvroedvrouw voorgesteld. De studenten, vroedvrouwen en dokters zijn ook hier heel aardig maar we merken al een paar verschillen tussen de twee ziekenhuizen.
In het Mekelle zijn ze heel begaan met de vrouwen en begeleiden ze de studenten ook intensiever. Ze vroedvrouwen(Midwayfs) kunnen helaas niet zo goed Engels en dit is dus een extra motivatie om onze woordenschat van het Tigrinya uit te breiden!
Dinsdag was een hele lange dag op stage met veel baby´s (Kola) en ´s avonds waren we zo moe dat we gelijk toen we thuis kwamen zijn gaan slapen.
Woensdag zijn we voor 1 dag terug gegaan naar het Ayder ziekenhuis. Er was namelijk een presentatie over het gebruik van een CTG-monitor. Hier mee kun je continu de hartslag van de baby en de weeën van de moeder meten en je kunt hieruit afleiden ofdat de baby nog oke is. In de verloskunde is dit erg belangrijk en we waren blij om te zien dat hier een bijscholing over werd gegeven aan de vroedvrouwen.
We vonden het leuk om al onze vrienden terug te zien, want stiekem miste we de studenten, vroedvrouwen en dokters al wel een beetje :P
Donderdag hadden we weer de kans om een mooie bevalling(Welid) te doen en Tigrinya te leren en zijn we ’s middags bij een van de vroedvrouwen thuis uitgenodigd voor een koffie(buna)-ceremonie en injerra! Mulu is echt super vriendelijk en heeft een mooi huisje, de koffie was erg lekker en werd op de traditionele wijze geserveerd met popcorn (embeba).
’s middags gingen we op pad voor onze gasfles. Dat was nog een hele onderneming.
Het begon er mee dat we met gasfles en al in een Bajaj van ons huis naar het ziekenhuis moesten komen. Daar aangekomen moesten we zo’n 10 telefoontjes wachten voordat we wisten wat de bedoeling was. Vervolgens gingen we met een gevolg van 5 man in een schoolbus om vervolgens over te stappen in een andere auto. Toen we aangekomen waren bij het tank-station volgde er weer 10 telefoontjes over wie voor het gas ging betalen. Uiteindelijk heeft de universiteit er voor gezorgd dat de gasfles gevuld en wel bij ons thuis is gebracht.
Als je denkt dat hiermee de problemen opgelost waren, dan heb je het mis! We kregen de gasfles met onze girlpower niet open! Zelf onze pediater was niet sterk genoeg. We hebben hulp gevraagd aan onze Italiaans overburen en 2 sterke Italianen hebben de fles uiteindelijk met een tang open gekregen. We waren zo blij dat we konden koken dat we gelijk aan de slag gingen. STEEKVLAM oke er ontbreekt nu nog 1 ding. Een drukregelaar voor het gas. We hebben gelijk een lekkere maaltijd gekookt! Sharon vertelde dit verhaal aan haar vriend en die vond het levensgevaarlijk. Nu is ze als de dood voor een ontploffing en het feestje is dus maar van korte duur :D
Vrijdag hebben we ons achterstallig schoolwerk kunnen bijwerken en zijn we ’s avonds weer lekker gaan eten (We hadden nog héél de week geen pizza op!)
Evelien had deze avond veel last van haar buik, maar gelukkig was het na een nachtje slapen al weer veel beter.
Zaterdag was het weer wasdag en hebben we ook boodschappengedaan voor onze paasbrunch!
’s middags waren we uitgenodigd bij een van de Ethiopische leraressen die ook naar Belgie is gekomen. We hadden na wat zoeken haar huisje gevonden! Atsede is pas getrouwd dus we hadden veel te kletsen en hebben de video’s en foto’s van het feest gezien. Vandaag voelde Satcha zich minder lekker, maar voelde zich goed genoeg om ’s avond mee te gaan.
We hadden namelijk weer afgesproken met de studenten om naar het café te gaan. Het was weer erg gezellig, maar halverwege viel voor 30-45 min. de elektriciteit in heel Mekelle uit en hadden we dus geen muziek meer. Geen probleem! Gewoon met z’n allen zingen en dansen, de sfeer bleef er goed in!
Gisteren was het gelukt om uit te slapen! Evelien en ik moeten omschakelen naar nachtdiensten dus dat was heel handig!
We hadden een hele lekker paasbrunch samen, maar we misten onze familie stiekem toch wel op zo’n dag als vandaag. We hadden eiersalade gemaakt en onszelf getrakteerd op appelsap! Lekker fruit en brood dus heerlijk genieten.
Er was vandaag een probleem met de internet verbinding in de stad en dat zorgde voor veel stress.
Vandaag gaat dus onze eerste nachtdienst in het Mekelle Hospital zijn en we hopen op veel bevallingen! De dienst is van 18-6u dus morgen zullen we wel heel de dag slapen.
Oke gisteren is het dus niet gelukt met het internet dus kan ik nu ook nog over vandaag vertellen! De nachtdienst was heel lang (14u) maar ook met veel leermomenten. ’s Avonds waren er 2 bevallingen en toen heel lang geen vrouw te zien. Ze kwamen een voor 1 binnen en uiteindelijk bevielen ze allemaal tegen de ochtend! ’s Nacht ziet het ziekenhuis er heel anders uit! Er zijn ook bij het ziekenhuis veel ‘waakhonden’ en 1 zagen we zelfs in de gang van het ziekenhuis lopen!
Zo weer een nachtdienst en dan morgen ook nog 1 duimen jullie voor veel baby’s?

Xxx Dehan Kun (Good bye) allemaal en tot ons volgende verslag